Vandaag fietste ik een klimtourtocht pver de veluwe van 100 km. Stralend weer, 26 graden, lekker briesje tegen en 30 heuveltjes (1000 hoogtemeters) om de kuiten wat af te laten zien. Tijdens het fietsen moest ik denken aan 2 boeken die ik recent las: In de woestijn fiets je niet van Peter Delpeut en De Renner van Tim Krabbé. Biede boeken gaan over het gevoel tijdens het fietsen en de reden om te fietsen.
Het boek van Delpeut is uit 2009 het boek van Krabbé een klassieker uit 1978. Peter Delpeut schrijft over het genot van fietsen en het gevoel dat landschappen je kunnen geven. Op zijn fiets is Delpeut op zoek naar leegt en die vindt hij in de woestijn waar hij doorheen fietst. Fietsen is voor hem een vorm van ontspanning en efficiëntie. Fietsen is de echte manier van reizen waarbij je maximaal het landschap in je op kan nemen. Daarom heeft hij ook niets op met het sportelement van fietsen, de focus ligt dan niet meer bij het landschap. In dit kader haalt hij ook een verslag van een fietsreis van Tim Krabbé aan. Krabbé was slechts bezig met zijn plek in het peleton, het koersen, niet met het reizen.
Delpeut beschrijft in 184 pagina's 3 van zijn fietsreizen door woestijn(achtige) gebieden, Tim Krabbé beschrijft in de Renner in 154 pagina's een wielerkoers van 4 uur. De renner gaat juist wel over de fietssport, over het gevoel van het houden van een achterwiel, het gevoel van stuk zitten en alle andere gedachtes die tijdens het fietsen door je hoofd gaan. De Renner beschrijft Krabbé tijdens zijn hoogtij dagen op de fietsen toen hij als amateurprof met enkele grote namen het asfalt deelde.
Terug naar mijn eigen tochtje over de Veluwe van de Driebergse Tour Club. Ik heb meer met Krabbé. Ik heb om me heen gekeken, zag soms mooie dingen. Maar het wiel van mijn fietsmaatje was toch het belangrijkste focuspunt van de dag. En dat mocht niet te ver van mij weg rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten