In Eurozone hebben we problemen met de schulden van de Zuidelijke EU-Lidstaten. Er zijn steeds minder investeerders die de schulden willen hebben. Vertrouwen in deze lidstaten en hun capaciteit om toekomstige schulden af te betalen heeft over heel dit jaar een sterke deuk opgelopen. Mede hierdoor heeft de euro flink aan terrein verloren ten opzichte van de dollar. Recent heeft ook de angst voor de dubbele dip de positie van de dollar weer versterkt. Zo klinkt het althans in de populaire economische pers.
Maar er is wel wat bijzonders aan de hand met de dollar, de belangrijkste koper van de Amerikaanse schuldpapieren (China) is namelijk zijn belangen aan het afbouwen. Dit blijkt uit de juni data van de US treasury (klik hier). China, maar ook Singapore, Taiwan, Duitsland, het VK en Frankrijk hebben het momentum gebruikt om hun dollarposities af te bouwen. Je kan je toch afvragen of dit niet het vertrouwen in de positie dollar gaat schaden.
Economie is altijd in ontwikkeling. De vraag waar het heen gaat houdt hele volksstammen bezig, van kleine aandeelhouders met volkstuintjes tot staatshoofden. Aan interesse voor economie dus geen gebrek. Helaas blijken interesse en begrip geen statistisch positief verband met elkaar te vertonen.
dinsdag 17 augustus 2010
woensdag 4 augustus 2010
Wat volgt op 1,2,3?
Economische modellen die voorspellingen voor de toekomst maken, of die risico's moeten inschatten, hebben last van uitbijters. Een vrij bekent boek hierover is Black Swans. Wat is dit nu eigenlijk. Larry Summers legde het aardig uit. Wat komt er na 1,2,3? Logisch antwoord is 4. Maar het kan ook zijn dat het antwoord 3 is. Immers voor economen is de beste voorspelling voor de situatie van morgen, de situatie van vandaag. Het kan ook 2 zijn immers, er is een natuurlijke trend om terug te keren naar het gemiddelde. Tot slot kan het ook 1 van, zoals Summers zei, What goes around comes around. Dus waar gaan we nu heen?
Abonneren op:
Posts (Atom)